Zacisze Książkoholiczki

Moja uczucia podczas czytania książki Światło między oceanami to była istna sinusoida. Przechodziłam od zachwytu do niepewności i tak w kółko. Jednak ostatecznie z pewnością mogę powiedzieć, że nie żałuję przeczytania. Była to naprawdę piękna historia.  Tom po Wielkiej Wojnie przyjeżdża do małego miasteczka u wybrzeży Australii. Pragnie ciszy i spokoju, by uporać się z bolesnymi wspomnieniami. Bierze posadę latarnika, na małej wysepce Janus Rock gdzie zostaje skazany na samotność. Jednak los jest nieprzewidywalny i poznaje młodą Isabel, dla której szybko traci głowę i to z wzajemnością. Zakochani wyprowadzają się na wyspę, i pomimo braku towarzystwa są szczęśliwi. Przynajmniej dopóki kolejna próba założenia rodziny nie kończy się poronieniem... Isabel jest zrozpaczona, traci zmysły, nie może zrozumieć, co jest nie tak, dlaczego nie może dać Tomowi dziecka.  I wtedy, jakby modlitwy zostały wysłuchane, do Janus Rock przypływa łódź ze zwłokami mężczyzny i niemowlakiem. Isabel jest przekon

Już na wstępie zaznaczę, że ja bardzo lubię książki Mass. Ostatnio widzę coraz więcej jej przeciwników, ale ja niezmiennie stoję przy jej boku i czytam kolejne premiery, które wydaje. I przy większości naprawdę dobrze się bawię (uznajmy, że Dwór szronu i blasku gwiazd nie istnieje). Także przy Księżycowym mieście nie mogło być inaczej. MOGĄ POJAWIĆ SIĘ SPOILERY DO 1 TOMU Bryce Quinlan i Hunt Athalar próbują wrócić do normalności. Bohaterowie, którzy uratowali Księżycowe Miasto, są zmęczeni. Po dramatycznych wydarzeniach marzą o normalnym życiu. Pragną zwolnić tempo. Pomyśleć o sobie. O przyszłości. Asteri do tej pory dotrzymywali słowa, zostawiając tych dwoje w spokoju. Jednakże w miarę narastania buntu przeciwko Asteri władcy nasilają represje. Kiedy Bryce, Hunt i ich przyjaciele zostają wciągnięci w plany rebeliantów, stają przed wyborem: milczeć, gdy inni są uciskani, albo walczyć o to, co słuszne. Pokorne milczenie nigdy nie było ich specjalnością… Poczuł ukucie w sercu. A niech

Szept Lynnette Noni zachwycił mnie praktycznie od pierwszych stron. Minął ponad rok, odkąd go czytałam, a nadal dosyć dobrze go pamiętam. Na Wrzask czekałam z niecierpliwością, szczególnie po niespodziewanym zakończeniu pierwszej części. MOGĄ POJAWIĆ SIĘ SPOILERY DO 1 TOMU Po ucieczce z Lengardu – podziemnego ośrodka rządowego – Alyssa Scott zna już swój dar. Jest Mówiącą. Jest Kreatorką, a nie – potworem. Jednak w laboratorium szalonego, śmiertelnie niebezpiecznego naukowca Kendalla Vanika zostali jej przyjaciele i Landon Ward, który nauczył ją kontrolować jej dar, który ją okłamał, którego... Alyssa desperacko pragnie ich ocalić, ocalić musi także resztę świata. Jednak każdy kolejny jej ruch grzęźnie w pajęczynie kłamstw i sekretów, aż w końcu sama zaczyna wątpić we wszystko, w co dotychczas wierzyła. A jej pamięć głęboka uwalnia fragmenty wspomnień, także tych bolesnych o śmierci rodziców. Rozpoczyna więc wojnę o przyjaciół, o świat i odzyskanie kontroli nad swoim życiem. W tym sta

Opis Tkając świt brzmi świetnie. Project Runway w połączeniu z Mulan. Coś cudownego. Po tym jednym zdaniu zostałam przekonana, że chcę to przeczytać. No cóż, niestety się zawiodłam. Nie wiem, czy to wina moich sporych oczekiwań, czy tego, że Elizabeth Lim faktycznie temu nie podołała, ale nie będzie to pozytywna recenzja.  Maya Tamarin marzy, żeby być najlepszą krawcową w całym kraju. Kiedy jej rodzina dostaje wezwanie, żeby stawić się na konkursie w pałacu, wie, że to jej szansa. Niestety, wziąć w nim udział mogą tylko mężczyźni. Maya nie zamierza się jednak poddać. Przebiera się za swojego brata i zostawiając schorowanego ojca w domu, jedzie zmierzyć się w konkursie z dwunastoma innymi mężczyznami. Wie, że jest dobra, ale jej sytuacja wydaje się opłakana. Gdy tylko ktokolwiek dowie się, że kłamie, zostanie zabita. A w pałacu trudno o sprzymierzeńców. Nawet jeśli zdaje się, że królewski czarodziej Edan, już przejrzał ją na wylot.  ,,Przyzwyczaiłaś się do tego, że ludzie cię nie doce

 Marzec minął mi, nawet nie wiem kiedy. Powiedziałabym, że nawet szybciej niż luty. Ale za to był zdecydowanie lepszy. Słońce i wyczuwalna już w powietrzu wiosna dodała mi mnóstwo energii. I nawet tygodniowa choroba nie zdołała złamać mojej pogody ducha w tym miesiąca. Pod koniec marca szczególną radość i entuzjazm dawały mi książki. Od pół roku nie miałam takiego zapału do czytania i nie czerpałam z tego takiej przyjemności.  W marcu, jak w sumie w większości miesięcy tego roku, panowała u mnie spora różnorodność książkowa. Thriller, romans, klasyk, fantastyka, popularnonaukowa. I jakościowo też było różnie. Lepiej niż w lutym, ale spotkały mnie też dwa spore rozczarowania.  1. Wróć, jeśli masz odwagę-Estelle Maskame Zdecydowanie najgorsza książka miesiąca, może nawet jedna z najgorszych tego roku. Nie będę się nad rozpisywać: nieciekawa akcja, a raczej jej brak, irytująca bohaterka, bezsensowna fabuła. Po raz kolejny utwierdzam się w przekonaniu, że nie powinnam czytać nic Estelle M