[recenzja] Czarownica-Finbar Hawkins

Uwielbiam czarownice w fantastyce. Jak widzę czarownice, sięgam w ciemno. O tej historii też wiedziałam bardzo mało, ale zdecydowałam się ją zrecenzować. I niestety przez cały czas miałam mieszane uczucia, które nie zniknęły nawet po skończeniu.

Jest to historia dwóch sióstr, kilkunastoletniej Evey i dziewięcioletniej Dill. Są one świadkami brutalnego morderstwa ich matki, przez łowców czarownic. Jej ostatnim poleceniem było, by uciekały. Próbują dotrzeć do sabatu do swojej ciotki, gdzie znajdą schronienie. Jednak Evey ma inny plan. Chce zostawić tam małą Dill, a sama ruszyć na poszukiwanie zabójców, by się zemścić. Ma poczucie winy, bo pokłóciła się z matką, tuż przed jej śmiercią. Ma też żal do siostry, bo to ona była jej ulubienicą. To Dill uczyła się czarować i była faworyzowana.

Evey jest zaślepiona gniewem, zazdrością i rozpaczą. Nie zważając na nic, pragnie zemsty. Wyrusza w samotną podróż, by odnaleźć łowców i wymierzyć sprawiedliwość.

,,Tłum patrzył z zachwytem, jak żołnierz poskramia czarownicę. Dusił ją za szyję, a Mary płakała ze strachu i z wściekłości, że świat z niej drwi, że jest kobietą, a kobieta nigdy nie będzie silniejsza niż ci mężczyźni, którzy mogą zaciągnąć ją w ciemny las."

Ta książka jest zaskakująco brutalna. Pełna krwi, przemocy, bezduszności. Wbrew temu jak wygląda, ładna graficzna okładka i ilustracje na początku rozdziałów, nie jest przeznaczona dla młodszych czytelników. Ani dla tych szczególnie wrażliwych.

Evey przeżyła coś strasznego i teraz nie spocznie, póki się nie zemści. Buzują w niej emocje i nie może odnaleźć tego kim naprawdę jest. Ma w sobie wiele sprzeczności, chociaż kocha siostrę i chcę ją chronić, to ich relacja nie jest łatwa. Za to jest pełna żalu, rozczarowań i zazdrości. Jednak pokazuje, że miłość i rodzinne więzy zawsze wygrywają.

Jest obecna tutaj magia oraz XVII-wieczny klimat. Co za tym idzie, nie jest to też łatwe ze względu na bezwzględność ludzi, w stosunku do kobiet posądzonych o czarowanie. Widać to złe traktowanie oraz okrucieństwo. Ale jednocześnie pokazuje ich siłę i zaangażowanie.

Jednak jeśli chodzi o moją opinię, niestety średnio mi się podobało. Książka była specyficzna i trochę chaotyczna. Niektóre sytuacje czy wątki nie były dostatecznie rozwinięte ani dobrze opisane. Czułam się zagubiona przez to jak szybko przeskakiwały poszczególne wydarzenia.

W dodatku bohaterów trudno lubić. Wiem, że Evey miała taka być, ale nadal nie czuję do niej nic. Nie poznałam jej, jej motywów ani uczuć wystarczająco dobrze. Sama akcja była dynamiczna, ale nie czułam się wciągnięta. Nie miałam problemu, żeby oderwać się w środku zdania, żeby zrobić coś innego. Nawet ja, osoba, która uwielbia motywy czarownic, nie odnalazłam w tej książce nic dla siebie.

,,Musiałyśmy uciekać, mamo. Przeklęłam ich, przeklęłam na dobre. Wszystko, co dostałam od ciebie, wymierzyłam w nich. Wysoki skierował swoją zgraję w stronę lasu. Biegłyśmy z duszą na ramieniu. Z twoją duszą".