Obserwuję cię-Teresa Driscoll:Recenzja

Cześć wszystkim!
Dziś opowiem o uwaga uwaga! Thrillerze, a dokładniej Obserwuję Cię. Jakiś czas temu było o niej głośno, ale jakoś się nią nie interesowałam, bo rzadko czytam ten gatunek. Ale jakoś ostatnio rozmawiałam o Natashy Preston,  która podobno ma świetne thrillery, a jako że nie miałam jej pod ręką, a miałam straszną ochotę na thriller to trafiło właśnie na Obserwuję Cię.

Autor: Teresa Driscoll
Tytuł: Obserwuję Cię
Wydawnictwo: SQN
Gatunek: Thriller psychologiczny
Liczba stron: 357


Ella Longfield siedzi w pociągu za dwoma nastoletnimi dziewczynami, stara się nie podsłuchiwać, ale podróż jej się dłuży i nie ma co robić.  Słyszy jak do dziewczyn dosiada się dwójka mężczyzn. Ella na początku z uśmiechem przysłuchuje się ich rozmowie, do momentu gdy mężczyźni mówią że dopiero co wyszli z więzienia. W głowie Elli zapala się czerwona lampka i myśli czy nie spróbować skontaktować się z rodzicami nastolatek i powiedzieć co robią ich córki, bo sama przecież też jest matką. Ostatecznie jednak nic nie robi. Jednak następnego dnia okazuje się że jedna z dziewczyn, Anna zaginęła. Kobieta zgłasza się na policję jako świadek. Jednak to nic nie daje, a gdy nazwisko Elli wycieka zaczyna dostawać nieprzyjemne wiadomości, przez to że nic nie zrobiła. Po roku, gdy Anna nadal się nie odnalazła, a wszyscy nie wiedzą już co mają robić, Ella zaczyna dostawać anonimowe pogróżki do domu, co robi się coraz niepokojące



Książka składa się z 48 rozdziałów i epilogu. Narracja jest trzecioosobowa, rozdziały są przeplatane z 4 perspektyw-świadka czyli Elli, prywatnego detektywa, przyjaciółki i ojca Anny. Głównym wątkiem jest zaginięcie Anny, jednak jest też wiele wątków pobocznych niezwiązanych z śledztwem, tylko z życiem bohaterów, których bardzo dobrze poznajemy.

Jest to bardzo dobra książka. I nie mówię tu thriller, tylko książka nie przez przypadek. Bo pod kątem książki, czyli warsztatu, stylu pisania, języka jest niesamowicie dobra. Język jest normalny i przyjemny, taki zwyczajny, którego używa się na co dzień, jakby autorka była w takiej sytuacji i spisywała słowa jakich się używała. Widać było, że autorka była dobrze poinformowana w sprawach tam poruszanych np: kwiatów, śledztwa czy procedur w policji. Nie wiem czy nie było tam błędów, jednak było dużo szczegółów i można było wywnioskować, że wie o czym pisze.
Jako thriller nie skupiał się na opisywaniu zbrodni, tylko właśnie emocji bohaterów. I szczerze mogę powiedzieć, że autorka bardzo dobrze to zrobiła. Idealnie opisała rozpacz matki. której dziecko znika i nadzieję, którą żywiła go samego końca. Wyrzuty sumienia, że świadek nic nie zrobił. Ból, który czuł każda bliska Annie osoba. Każdy bohater miał w sobie wiele dobrze opisanych emocji i każdy inaczej radził sobie z nimi radził. Oczywiście był zwroty akcji, ślepe uliczki w śledztwie, nowe poszlaki. Cały czas dowiadywaliśmy się czegoś nowego o bohaterach, którzy dużo ukrywali. Zakończenie było zaskakujące, jednak jak dla mnie trochę naciągane. No, ale cała książka naprawdę bardzo dobra. Więc polecam każdemu, nie jest przerażająca, a bardzo skupia się emocjach i tym wątku kryminalnym.
Do zobaczenia w kolejnym poście!